- conduplico
- con-dū̆plĭco, āvi, 1, v. a., to double (ante-class.):
cibum,
Varr. R. R. 2, 4, 15:divitias,
Lucr. 3, 71:primordia rerum,
id. 1, 712: quod boni promeritus fueris, conduplicaverit, * Ter. Phorm. 3, 2, 31: tenebrae conduplicantur, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24 (Trag. v. 412 Rib.).—Humorously:corpora, of a loving embrace (cf. conduplicatio),
Plaut. Ps. 5, 1, 16.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.